Werfen
We hebben gisteravond met veel moeite (de WiFi werkt hier niet zo goed) tickets besteld voor Eisriesenwelt in Werfen, waarbij we hebben aangegeven tussen 11 uur en half 12 aan te komen. Het is een uur rijden naar Eisriesenwelt. Vanwege het bezoek aan de ijsgrot maar een lange broek aangetrokken en de dikke truien meegenomen. Na iets minder dan een uur zijn we in Werfen, maar dan begint de klim. Eerst 5 kilometer flink stijgend rijden met diverse haarspeldbochten tot aan de parkeerplaatsen. We staan op P3 en lopen (alles omhoog lopend) langs P2 en P1 tot aan het bezoekerscentrum. Hier tonen we nog net onze tickets voor half 12. Vanaf het bezoekerscentrum moeten we 20 minuten lopen naar een gondelbaan, waar we met maximaal 18 personen opgepropt zitten in de gondel en waar mondkapjes verplicht zijn. We hebben geen idee wat er hier de afgelopen veranderd is, maar een paar dagen nadat we in Oostenrijk zijn aangekomen, hoeven we ineens op de campings geen mondkapje meer op, alleen nog in winkels en bijv. de gondelbaan als je daar met meer personen dan alleen je gezin in zit. In een paar minuten tijd zoeven we bijna 500 meter de lucht in, maar dan zijn we er nog niet. We moeten nogmaals 15 minuten omhoog lopen tot we bij de ingang van de ijsgrot zijn. En het is warm met al die kleren aan…… Bij de ingang staan al diverse mensen te wachten tot de rondleiding begint, maar dan ziet Liske enkele personen door een toegangspoortje bij een Engelstalige rondleiding naar binnen gaan, waarna het hekje dicht gaat en ze vraagt snel of we wellicht ook nog meekunnen. Dat kan. We doen snel al onze extra kleding aan, Ruud krijgt een lamp met een brandende vlam in zijn handen gedrukt en we gaan meteen de grot in. Als we door de deur naar binnen gaan, waait het even zo hard dat ieders lamp weer uit gaat, dus de gids (Johannes) steekt ieders lamp weer aan als de deur weer dicht is. En toen dachten we dat we genoeg geklommen hadden, maar in de grot moesten we, gelukkig met enkele stops tussendoor, 700 traptreden klimmen, en op de weg terug ook weer afdalen. Zo’n beetje halverwege de trappen naar boven bedachten 4 bezoekers dat ze niet verder wilden, want 1 van deze personen was kort geleden geopereerd en was bang dat ze de tocht door de grot niet heelhuids zou afronden, terwijl ze toch al de ingewikkelde weg naar boven afgelegd had. Het was allemaal de moeite waard, want het was prachtig in de grot. Met magnesiumsticks maakte de gids op stopplaatsen extra licht en zagen de ijswanden, ijsvloeren en de stalagtieten en stalagmieten er heel bijzonder uit. Het was over zo’n 0 graden in de grot en afhankelijk van het weer in de winter/lente of zomer was er wat meer of wat minder ijs te zien. Hele delen van de bergketen waren ook helemaal niet geschikt voor ijs, omdat het gedurende het grootste deel van het jaar boven 0 was, dus het was zeer mooi dat dit bewaard is en bezocht kan worden.
Na de tocht door de grot starten we de afdaling richting de camper om vervolgens naar het centrum van Werfen te rijden. Daar hebben we de Sound of Music trail gelopen, 1,5 kilometer (vrij veel stijgen) naar de Alpenwei waar het lied ‘do-re-mi’ uit de Sound of Music is opgenomen. Toen vonden we dat we wel genoeg gelopen hadden en keerden we moe en voldaan terug naar de camping.
