Wat een weer!
De dag begint droog. Het is heerlijk om buiten te ontbijten. Na het ontbijt vertrekken we naar Peize waar aan het begin van de middag de afscheidsdienst van oom Rudie begint. We parkeren naast de begraafplaats, zodat we na afloop zo snel mogelijk richting Tsjechië kunnen vertrekken. Aangezien Peize erg dichtbij is, hebben we tijd genoeg om drie rondjes door Peize te wandelen. Na één rondje blijkt dat oma Sieben en oom Ary ook al in de buurt van Peize zijn, zodat we met zijn allen koffie/thee gaan drinken met appeltaart, poffertjes of een tosti erbij. Net na het middaguur begint het te regenen, dus we blijven binnen zitten in het koffietentje totdat het tijd is om naar de kerk te wandelen. We zijn niet de enige bezoekers die onder het genot van een versnapering in afwachting zijn van de afscheidsdienst. Na de kerkdienst regent het pijpenstelen en kunnen we gelukkig met oom Ary meerijden naar de begraafplaats. Het was een mooi afscheid, maar nu gaan we dan op weg naar het buitenland. We gaan kamperen op een camping in Barleben – Duitsland. Die is wel vijf uur rijden vanaf Peize en we moeten er voor 22.00 uur aankomen, anders kunnen we er niet meer in. Om 18.30 uur sluit de receptie, maar ze hebben een kluis voor ons klaargemaakt, een code opgestuurd en dan kunnen we tot 22.00 uur het terrein op. We vetrekken rond 15.30 uur, dus dat zou moeten lukken met een korte pauze tussendoor. We reizen voorspoedig en besluiten toch een korte pauze te nemen om wat restanten eten op te warmen en snel weer verder te gaan. Tijdens het eten is het droog en de zon schijnt, Heerlijk na al die regen. Op het laatst moeten we nog ruim 120 km over de A2 en dan zijn we bijna bij de camping. Verwachte eindtijd 21.10 uur. Dan blijkt de A2 vrij filegevoelig, ook op niet-spits-tijden en hebben we afwisselend zon en regen. De eindtijd loopt ondertussen toch langzaam op. Als we dan rond 21.00 uur in enorme stortbuien terecht komen en we nauwelijks een hand voor ogen kunnen zien, wordt het toch wel spannend. Pfff om 21.45 uur zijn we in de juiste straat in de juiste plaats, alleen waar is nu die camping…. We zitten midden in het plaatsje. Blijkt de camping ergens anders dan het adres uit de e-mail. Oeps, dan is de camping nog eens 11 minuten rijden en gaan we als rallyrijders op weg naar het volgende adres. Om 21.56 uur staan we voor de slagboom. Dan op zoek naar de kluis, dus rennen door de regen om de receptie heen. Kluis gevonden, code ingetoetst , kluis ging niet direct open, dus nog maar eens de code intoetsen en toen kwam een envelop met inhoud tevoorschijn ‘voor de familie Sieben’. Nu maar hopen dat de slagboom nog open gaat, want het is tenslotte geen 21.56 uur meer. Je waant je net in ‘Wie is de Mol’. Natuurlijk kregen we ook de slagboom niet meteen open, maar bij de derde poging deed hij het toch. Yess!! Nu nog plaats nummer 29 zoeken en we kunnen gaan slapen.
