Toch met werk bezig
Tijdens onze wandeling vrijdagavond komen we nog een bekende auto – caravan tegen. De auto komt uit Bosnië en de caravan heeft een Nederlands kenteken. Dat valt wel op. Twee dagen hiervoor hebben we dit gezin gezien op de Walled Garden camping in Schotland…. We gaan eens even kennismaken. Het gezin komt uit Bosnië, maar de vrouw heeft 15 jaar in Nederland gewoond vanwege de oorlog in Bosnië en haar broers wonen nog altijd in Rotterdam. Ze spreekt dan ook prima Nederlands en we hebben een leuk praatje. Als we aangeven dat we volgende zomer wellicht de voormalig Joegoslavië landen willen gaan bezoeken, reageren ze enthousiast en mogen we contact opnemen voor vakantietips. Telefoonnummers worden uitgewisseld en we zijn benieuwd of we ze de komende dagen nog ergens tegen komen in Ierland.
We zetten vandaag koers richting de kliffen van Moher, maar dat is via de kortste weg al 3 uur rijden. En dat gaan we dus niet doen. We willen wat van de Atlantic Coast route zien en gaan op weg naar Westport en starten daar de route langs de kust. We zijn nog niet erg lang op weg als we een tussenstop maken bij een carbootsale langs de kant van de weg. Krista koopt een fotolijstje en Ruud een kleine stereotoren voor de op dit moment nog muziekloze kamer op kantoor. Als Liske bij het doornemen van het AD ineens collega Max in de krant ziet staan die een prestatie heeft geleverd op het WK zeezeilen, dan zijn we voor vandaag weer genoeg met het werk bezig geweest.
Als we net voorbij Louisburgh pauzeren en al best een poosje rijden, zien we op de TomTom dat de kortste route naar de camping in Doolin nog steeds 3 uur rijden is. Oeps…. En dan worden we ook nog een eind teruggestuurd over de weg waar we vandaan komen. Ook dat gaan we dus niet doen. We besluiten de toeristische route nog een klein stukje te vervolgen en dan wel de kortste weg naar Galway en vervolgens Doolin te nemen.
En dat is niet voor niets. Wat een prachtige weg, langs water, bergen op de achtergrond, schapen langs de weg. We genieten volop. In Oughterard stoppen we voor een tankbeurt en de noodzakelijke boodschappen en tussendoor maken we ook af en toe een korte stop voor wat fotomomentjes van alles wat we zien.
Het laatste deel van de route gaan we weer over de Atlantic Coast route, anders is er niet bij de camping te komen. Over 45 kilometer doen we nog een uur. Dat is niet zo verwonderlijk als het een zeer smalle weg is, waar we ook touringcars tegenkomen en je stil moet gaan staan om elkaar net te kunnen passeren. Zelfs bij het nemen van een helling van 12,5% met haarspeldbochten komen we een touringcar tegen. De stereotoren blijkt nog een CD te bevatten met Ierse volksmuziek. We proberen de CD eens uit, maar de meningen zijn verdeeld over de klanken die we horen. Als achtergrond bij het tuffen door het Ierse land is het wel toepasselijk.
De kliffen van Moher verschuiven we maar naar morgen. Het is bijna 18.30 uur als we bij de camping zijn en dan moet er eerst voor eten e.d. gezorgd worden. Gelukkig is hier plek en staan we opnieuw op een winderige, maar mooie camping aan de Atlantische Oceaan.
