Samobor
We proberen op tijd te vertrekken, want we hebben een lange reisdag voor de boeg. Ruim 400 kilometer naar Samobor, waar de 2CV-meeting is. Eerst nog een rondje Sarajevo gedaan op zoek naar het Olympisch stadion waar in 1984 geschaatst is. Na een half uurtje rijden, zijn we bij een sporthal en een voetbalstadion, waar het moet zijn. We mogen alleen de camper weer eens niet parkeren op het parkeerterrein erbij en hebben geen zin om moeite te doen om in de drukte elders een parkeerplaats te vinden, dus we rijden maar verder. Als we zo’n 100 kilometer provinciaal moeten rijden, omdat daar nog geen snelwegen zijn, staan we stil bij een verkeersbord waarop staat dat er over 300 meter een verkeerslicht is vanwege een wegwerk. Prima, we wachten even tot we kunnen doorrijden. Er komt nu verkeer van de andere kant aan. Ondertussen lopen er bedelaars, verkopers en een hardleerse ramenwasser langs de auto in de hoop dat ze wat geld toegeschoven krijgen. Tegen de ramenwasser geven we aan dat het niet nodig is om de ramen schoon te maken, maar hij begint toch totdat Ruud de ruitenwisser aanzet en dan is hij toch verbaasd dat hij niets krijgt. Het wachten duurt maar en duurt, dus Ruud en Paul gaan eens polshoogte nemen na 20 minuten wat er na 300 meter te zien is, dan komen ze ineens hard lopend terug want we gaan rijden!!! Na 25 minuten kunnen we eindelijk verder rijden en komen we bij een 3 km lang wegwerk in een tunnel. Alle auto’s moeten eerst door een hoogte- en breedtemeter voordat ze door het wegwerk heen mogen. Het gaat heel langzaam door een smalle tunnel en de file aan de andere kant van de tunnel is nog veel langer dan toen wij stilstonden, dus we zijn blij dat we verder kunnen.
De reis is mooi, vandaag ook veel snelwegen om tijd te winnen en tot de grens gaat alles prima. Daar gaat het ook relatief vlug allemaal: In 40 minuten zijn we zowel door de Bosnische grens als de Kroatische grens alleen is er daarna nog een douanebeambte waar Ruud de zenuwen van krijgt. Bij de Kroatische politie zijn er meerdere hokjes met een slagboom, maar daarna is er bij de douane nog maar 1 en die is niet in onze rij, dus met de camper moeten we al manoeuvrerend een paar banen om in een paar meter en kunnen niet bij het hokje van de douanebeambte komen. Die gaat dus zitten gebaren naar Ruud en geeft aan dat Ruud moet uitstappen. Ruud denkt dat hij nogmaals de paspoorten moet halen, maar dat is dan ook weer niet de bedoeling. De man wil alleen weten of Ruud wat aan te geven heeft. Dat hebben we niet, maar zeer gefrustreerd rijdt Ruud daarna Kroatië in. Vervolgens loopt de reis ook weer voorspoedig en we naderen Samobor, dat vlakbij de Sloveense grens ligt. Al ruim voor de afrit Samobor staat de vluchtstrook vol met een lange rij vrachtwagens die naar Slovenië willen en ook de afrit bezetten ze. Uiteindelijk blijkt op de allerlaatste meters waar de afrit eindigt een klein gaatje opengelaten door de chauffeurs, maar dat hebben we de laat door, dus we stevenen op tolpoortjes/de grens af en dat willen we niet.
Vlak voor de tolpoortjes draait Ruud de camper door de pionnen heen om aan de andere kant weer terug te rijden naar de bewuste afrit. Vanwege de poortjes die ook aan de andere kant van de snelweg zijn, komt er maar af en toe een auto doorheen en is omkeren geen enkel probleem. Nu kunnen we wel de juiste afrit nemen en rijden we Samobor binnen. Het is al gezellig druk met 2cv’s en we rijden al snel langs het meetingterrein. Zo’n 2,5 kilometer verderop ligt de camping waar we naar toe willen. Het is een minicamping, waar ook verschillende 2CV-fans kamperen en het ziet er vol uit. De eigenaar vindt het prachtig dat er zoveel Citroënfans komen en zolang hij ergens een gaatje heeft, worden nieuwe kampeerders gestald. Wij mogen dus ook blijven en krijgen een plekje in de hoek naast gezellige kampeerders uit Engeland waarvan er 1 speciaal voor de meeting naar Kroatië gekomen is. We bevinden ons dus eigenlijk al op een mini-Citroën-terrein en komen al helemaal in de stemming om de meeting te gaan bezoeken.
