Overnachten in Duitsland
Vandaag rijden we verder richting Nederland. We hebben ruim 490 kilometer voor de boeg naar verwachting in 5 uur en 45 minuten. Om 10.15 uur rijden we weg. Na een uurtje rijden stoppen we nog één keer bij een hypermarkt / pompstation in Tsjechië om de tank vol te gooien en boodschappen te doen en daarbij onze laatste Tsjechische Kronen op te maken. 12.45 uur gaan we op weg naar Duitsland en naar onze overnachtingsplek in Niedenstein-Kirchberg. Als we vlak bij Gera zijn piept er ineens weer wat bij het dashboard en zet Ruud meteen alles uit dat stroom uit de accu kan trekken. De airco is sinds het laatste akkefietje bijna 2 weken geleden niet meer aan geweest. Nu staat wel de ventilator aan en die hebben we eigenlijk ook niet gebruikt tijdens het rijden. Mogelijk veroorzaakt de ventilator dan het probleem. We nemen direct de afslag Gera en het lukt ons om het industriegebied te bereiken. Daar zien we al rijdend een garagebedrijf en daar proberen we te komen. Als we net te ver zijn gereden en Ruud wil het terrein opdraaien, stopt de camper ermee in het toegangshek. We laten ons achteruit rollen, maar de camper start niet meer. Liske en Krista proberen te duwen, we gaan iets vooruit, maar dan moet de camper een stoepje op naast een parkeervak en die hobbel is teveel. Met de starthulp krijgt Ruud de camper toch weer aan de praat en we parkeren naast het bedrijf. Als we binnen gaan vragen of iemand ons kan helpen, is er maar één monteur in de werkplaats bezig en die heeft geen tijd. Hij verwijst ons naar een groter garagebedrijf ATU 500 meter verderop. We hebben opnieuw de starthulp nodig om bij ATU te komen. Hier wordt volop gewerkt, maar als het personeel ons verhaal aanhoort, vinden ze het maar twijfelachtig dat het aan de airco of de ventilator zou liggen en denken ze aan de accu zelf of de dynamo. Hier worden we doorverwezen naar een Citroën garage in Gera. Bij ATU willen ze hun vingers er niet aan branden. Als we op weg gaan naar de Citroën-garage start de auto in één keer en dus is die 500 meter rijden alweer voldoende om de accu een beetje op te laden. Toch gaan we op weg naar de derde hulppost in Gera, maar als de monteur die ernaar kan kijken pas morgenochtend om 8.00 uur weer aanwezig is, besluiten we het erop te wagen en rijden we zonder airco en zonder ventilator met het vermijden van snelwegen verder. Het is ondertussen tegen half vier en we hebben nog ruim 5 uur te gaan zonder snelwegen. Na een klein poosje rijden, zijn er geen nieuwe meldingen op het dashboard verschenen en gaan we onder de snelweg door. We passen de route weer aan, dat we toch de snelwegen willen berijden, waardoor de tijd gehalveerd wordt, maar het nog steeds bijna 19.00 uur is voor we er zijn (als alles goed blijft gaan). We stoppen niet meer en rijden dan in één keer naar camping Weißenthalsmühle. Het is hier uitgestorven, dus een reserveringsverzoek was niet echt nodig. Als hier tien niet-vaste-campinggasten zijn is het veel, dus wel het andere uiterste dan bij Praag.
Er arriveren nog twee jonge Duitse fietsers later op de avond en die vragen of we wat te eten over hebben. Ze worden helemaal blij van onze overgebleven rijst, nasi-kruiden, kipvlees en een paprika en beginnen hun tent op te zetten en eten te koken.
Er is hier geen Wifi op de kampeerplek, dus wij gaan zo nog even op stap naar de receptie om onze sociale media bij te werken.
