Met de boot naar Zweden.
We hebben een prima bootreis achter de rug. De camper stond op het bovenste autodek en was vanaf het dek te zien. Onze hut is een binnenhut voor 5 personen met eigen douche, wc en televisie. Ook de airco is heerlijk na alle warmte. Net na 18.30 uur zijn we vertrokken uit Kiel. We blijven een uur boven op het dek en eten daar onze eerder gesmeerde boterhammen op. Zo kijken we hoe we keren in de haven van Kiel en de haven verder uitvaren, totdat er vrijwel geen land meer te zien is. Dan maken we een rondje over de boot en kijken ook even in de winkel en de verschillende barretjes. Meerdere keren die avond komen we een aardige vrachtwagenchauffeur tegen die nogal op de praatstoel zit. Vrolijk vertelt hij over een vrachtauto met gevaarlijke stoffen die geisoleerd op het bovendek staat, enkele meters van de camper. Als er ets misgaat met die vrachtwagen/lading staan er uit voorzorg drie waterkanonnen op gericht en desnoods duwen ze het hele ding overboord, vertelt hij optimistisch. Ook vertelt hij over de brug waar we bij Goteborg onderdoor moeten en dat dat maar net past. De brug is 45 meter hoog en inderdaad is er niet zo heel veel ruimte over. Ook leren we nog van hem dat de dekken worden natgespoten om vrachtautos makkelijker te kunnen laten draaien over de dekken.
Om kwart over zeven worden we gewekt door het bootpersoneel. Het ontbijt staat klaar en na heerlijk te hebben gegeten kijken we hoe we verder de fjord invaren en aanmeren bij de StenaLine kade. Om kwart over negen nog even de spullen ophalen in de hut en terug nar het autodek. Daar blijkt de olie nog op niveau, wordt de accu weer aangesloten en nadat Paul op de knop drukt met het symbool van de ventilator stopt de ventilator van de radiateur met draaien. Oh ....... ik dacht dat die knop bedoeld was om koude lucht de cabine in te blazen. Weer een probleem opgelost dus.
De radio blijkt het spontaan ook weer te doen. Wanneer de ventilator aanstaat doet de radio het niet en dat is logisch. Maakt niet uit want je hoort de radio toch niet goed boven het rijgeluid uit met de ramen open.
Nadat de andere 2 autodekken leeg waren, moest eerst de vrachtwagen met gevaarlijke stoffen achteruit de helling af. Vervolgens waren wij snel aan de beurt om het schip te verlaten. |Om 10.00 uur zijn we op Zweedse bodem. Paspoorten worden niet gecontroleerd. Wel controleert de douanier de gordels voorin en is hij nieuwsgierig naar de bestemming. Wanneer we vertellen naar de Noordkaap te gaan, begint hij hard te lachen. Wij weten nog niet waarom.
Daar rijden we dan door het prachtige Zweedse land met voldoende olie, genoeg koelvloeistof en zonder ongewenst draaiende ventilator. We gaan op weg naar de eerste stop in Zweden in het plaatsje Nas, op zo’n 450 kilometer van Goteborg. Tijdens de eerste pauze op zo’n 150 kilometer van de boot is het tijd voor de controles. Het peil is nog steeds keurig, we krijgen er weer steeds meer vertrouwen in. Het is niet druk op de weg en Liske laat zich overhalen achter het stuur plaats te nemen. Als een echte “Queen of the Road” trapt ze de kilometers weg. Ben benieuwd of ze het stuur nog wel een keer uit handen wil geven. “Best grappig om in zo’n ding te rijden.” We rijden veel langs bossen en zien al waarschuwingsborden voor overstekende elanden. Onderweg komen we al divers groot wild tegen. Onder andere een aangereden ree langs de kant van de weg en de rest was helaas ook ten prooi gevallen aan het verkeer. De levende have zullen we ook vanzelf tegenkomen als we maar een beetje geduld hebben.
De camping is klein maar fijn. We kunnen vissen, zwemmen en de verse broodjes zullen morgenochtend om half 9 worden afgeleverd. Voor het eerst wordt het wat kouder 's avonds, maar het is bijna middernacht en het is nog steeds niet helemaal donker.