Even niets doen
Vandaag een echt relax dagje. We laten de camper lekker staan, want het zal een knap stukje rijkunst zijn om hier het terrein weer af te komen en dat doen we liever maar 1 keer, bij vertrek op zaterdag.
We zitten nu op het verste punt van huis. De kortste route naar huis is ruim 2.050 kilometer. Vanaf zaterdag gaan we weer in etappes richting Nederland. Er moeten uiteraard wel weer wat boodschappen gedaan worden, dus Ruud en Liske gaan te voet naar de supermarkt in Petrovac. Montenegro kan best een mooi land zijn, maar overal ligt afval in de berm en zijn bouwprojecten halverwege stil komen te liggen oid, want je ziet nergens bedrijvigheid.
Het is erg vermoeiend om met dit weer 40 minuten te wandelen en een heuvel over te steken. We lopen door het bos, langs het volgende strand en door Petrovac. Met behulp van een verkoper van toeristenprularia, hebben we de supermarkt snel gevonden. Daar is het heerlijk koel, dus we winkelen tergend langzaam en zien alle paden minstens drie keer om vervolgens met het hoogstnoodzakelijk de tocht naar de camping weer te beginnen. In de middag is het tijd voor de jaarlijkse vakantiewas en wordt er gezwommen in de zee. Vanaf de camping loopt een achterpad rechtstreeks naar het strand, maar dit keer zijn we op een plek waar het strand zeer massaal en druk bezocht wordt. Later op de dag proberen we nog een keer te gaan zwemmen in de hoop dat het dan al wat minder druk is en de zon niet meer zo hard schijnt. Om half 9 is het gewoon donker in Montenegro.
