Eind juli

Dinsdag hebben we de col du tourmalet beklommen met de auto. We startten op 1.000 met hoogte en zijn geklommen tot 1.800 meter. Een hele prestatie al zeg ik het zelf. Er zijn er ook die het op de fiets doen, ook een hele prestatie ;-)

Nadat we de auto geparkeerd hebben komt de plaatselijke bevolking ( 2 ezels) een kijkje nemen in de kofferbak als we de rugzakken vullen. Met de kabelbaan van 1.800 meter gestegen naar 2.877 meter. Wat een schitterend uitzicht over de Pyreneeën vanaf de Pic du Midi.

 

                                      

 

Nu we een aantal dagen de Pyreneeën hebben verkend begin ik er toch als een berg ;-) tegenop te zien. Ondertussen de route naar Spanje nog eens kritisch bekeken en besloten om een stukje om te rijden om zo een vlakkere route te kunnen volgen. Woensdagmorgen vertrekken we om 8.00 uur vanaf de camping in Lourdes naar Spanje.

Dat nieuwe route blijkt een prima besluit. De oversteek is geen enkel probleem en na twee en half uur rijden we Spanje binnen. We vervolgen onze weg richting  Huesca, op de bochtige wegen in de heuvels zien we plotseling zwarte rook opstijgen. We kunnen niet verder rijden. Achter de bocht blijkt een tegemoetkomende vrachtwagenchauffeur de macht over het stuur te zijn verloren. De oplegger is gekanteld en versperd de hele weg. De lading ligt overal verspreid. Uit de cabine, die in een diepe greppel is beland, komen metershoge vlammen. De chauffeur is gelukkig ongedeerd. Guardia Civil en brandweer komen redelijk snel. Voordat de weg kan worden vrijgemaakt zullen de nodige uren verstrijken. Dat wordt een alternatieve route zoeken. Omrijden kost ons uiteindelijk ongeveer drie uur. Met nog ongeveer 75 kilometer te gaan rijden we met een groepje Franse eenden op, dat geeft weer een beetje afwisseling. Uiteindelijk zijn we om half zes in Alcaniz, na een lange rit door een supertreurig landschap, je verwacht elk moment een kudde kamelen tegen te komen. Snel boodschappen doen en naar het meetingterrein. Binnen vijf minuten staan we binnen en kunnen we naar het campingterrein. We staan helemaal aan de buitenrand op ruim uitgezette plaatsen. Tent opzetten in de hitte en proberen wat te eten. Als de zon ondergaat wordt het iets aangenamer. Het feest duurt tot drie uur 's nachts, dan eindigt de muziek en vallen we eindelijk in slaap.

 

Donderdag even over de markt en rommelmarkt gelopen, vervolgens naar het stadje om boodschappen te doen. Blijft toch een bijzondere ervaring om overal eendjes tegen te komen. Vervolgens neergestreken bij een oase, tezamen met nog 100 andere eendjes. Lekker in de schaduw van de bomen, bij het water waar je lekker kunt zwemmen. Hier blijven we een paar uur.